Week 15: Manly,Wollongong,Ulladulla,Lake entrance

Zondag 4 december, ik zat al vroeg in de trein richting het vliegveld, waar in de komende twee uren AJ zou arriveren voor zijn avontuur down under.
Ik had van te voren al geregeld dat we de eerste 3 nachten in Manly zouden komen, manly is ook de wijk waar ik mijn reis begon. Na manly had ik hetzelfde geboekt voor wollongong, omdat we zuidwaarts zouden reizen en deze prachtige plaats toch op de route lag zou ik het fijn vinden er voor een laatste keer terug te keren.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld, ging ik eerst naar een balie om een paperclip, dit om mijn slipper te repareren, als reiziger word je inventief, of in ieder geval het brengt dat in je naar boven. Ook redelijk brutaal, want je vraagt willekeurig iedereen om hulp. En het fijne is dat mensen dit niet als brutaal beschouwen maar ten allen tijde graag willen helpen.

Ik keek op het bord waar de vlucht van AJ al op stond, nog een klein uurtje wachten. Maar na een half uur stond hij ineens naast me.
Een onwerkelijk weerzien en met een goede begroeting gingen we eerst eventjes de australische zon verkennen. Heerlijk warm die dag, perfect om aan te komen! Nadat ook AJ zijn zomerse kledij had aan getrokken gingen we naar de trein die ons naar Circulair Quay zou brengen, hier maakten we kennis met een nederlander, Bas, heel toevallig moest hij naar hetzelfde hostel! Dus plots waren we met drie man onderweg, het fijne was ook dat ik al het een en ander kon vertellen en uitleggen over de manier van leven hier.

Op de quay aangekomen, Circualair Quay is de plaats waar de opera house staat eveneens de ferry naar Manly, een wijk in Sydney waar je met de boot kan komen, tenminste dit is het mooiste ritje en een ideaal begin van de reis. Het weer was goed en alles liep voorspoedig.
We vergaapten ons, voor mij de zoveelste keer, maar niet minder mooi! Aan de prachtige baai van Sydney.

Aangekomen in Manly stond er een auto op ons te wachten, dit omdat bas met de organisatie reisde, en wij op deze manier een lift kregen.
Het hostel the bunkhouse was voor de komende drie dagen ons domein.\

We besloten uit eten te gaan, en te vieren dat we hier waren in dit paradijselijke plekje op aarde. Van te voren eerst nog even de oceaan verkennen, want wat is er nu lekkerder na een lange vliegreis.

Na het eten kochten we wat vloeibare middelen om de proosten op deze geslaagde dag! Slapen iets na middernacht zodat AJ meteen in het normale ritme kon mee draaien.

De komende dagen in Manly verkenden we de omgeving, kwamen bij een oud klooster, en omdat we te weinig water hadden waren we zo vrij om naar binnen te gaan en onze flessen te laten vol lopen met ijskoud water.

Je bent elke dag constant bezig met het verkennen van de nieuwe omgeving, en ken je het ga je weer weg. Zo ook hier in manly, na drie nachten was het tijd om verder te gaan, ons beide wel best, gezien het feit dat we op dit hostel waren uit gekeken. Te veel nederlanders, een avondklok.

Op een eveneens zonnige dag gingen we verder naar Wollongong, wederom het ritje met de ferry, waarna de trein zou volgen, nog snel wat kiekjes maken en onderweg naar een nieuwe plaats. Gelukkig wist ik de weg en konden we in 1 streep richting wollongong.

We kwamen daar vroeg in de middag aan en checkten in in het hostel. Een van de beste die ik onderweg tegenkwam. Binnen liepen we meteen Andries tegen het lijf. Hij zou de komende twee nachten ook in het hostel verblijven. Wat zeer gezellig zou blijken. En omdat ik eigenlijk alle vaste gasten al kon was het een aangenaam weerzien met vrienden.

We verkenden de oceaan van wollongong, die iedere dag weer een aangenaam verkoelend effect gaf aan onze verhitte lichamen.
De omgeving hier is overweldigend, zo mooi. Pelikanen vliegen er vrij rond, aalscholvers zitten aan de waterkant. Gekleurde vogels, witte papegaaien. Zoveel contrasten met ons thuisland. Elke dag is een klein avontuur op zich.

In de avond kookten we en maakten lol met de mensen om ons heen, AJ was uitgerust en had zijn draai gevonden, ja het reizen zal ons gaan bevallen, dat is zeker.

Na drie nachten was het alweer tijd om verder te gaan. De tijd gaat snel en drie nachten is maar kort.

Ulladulla zou de volgende bestemming zijn. Een klein vissersdorpje waar we 2 nachten zouden gaan verblijven. Het hostel was in vergelijking met het vorige saai en leeg, er waren maar 2 andere gasten, en waar zij van hielden was voor de tv met een bakje thee, ik hoor het ze nog zeggen; Just like home! Zeker thuis is dat leuk maar wij waren van mening dat als je aan het reizen bent de tv niet bestaat en je beter de omgeving kunt aanschouwen en buiten praten over de reis die nog gaat komen.

Het grappige aan het hostel was dat de ouders van de eigenaar eigenlijk veel geschikter waren om het hostel te runnen, ze waren vriendelijk en maakten geregeld een praatje, waar de eigenaar nogal schuchter overkwam en niet echt bereid was om te communiceren.

Na twee nachten hielden we het voor gezien en namen de bus naar Lake entrance. De bus zou vertrekken rond half negen in de avond, waarna een reis volgde van zo'n acht uren. We zouden om 3 uur in de nacht aan komen in Lake Entrance. We hadden geen hostel geboekt, omdat het avontuur leuker is dan het voorspelbare. Dus zat er niets anders op om een klein uurtje of vier door te brengen in de buitenlucht. We kozen positie in een winkelcentrum. Waar we na anderhalf uur slapen gewekt werden door een bus aziaten die een winkel betraden en met zijn allen leken te ontbijten. Na dit schouwspel sliepen we nog even verder en gingen in de ochtend op zoek naar een hostel.

Na lang lopen kwamen we aan bij een van de slechtste hostels ooit, de eigenaar begroette ons nogal chagrijnig, en de gemeenschappelijke ruimte zag er vies uit en het rook er muf. Na een klein half uurtje besloten we hier weg te gaan. Zonder iets te zeggen vertrokken we in de richting van het centrum, onderweg bij vele motels aankloppend, allen steeds te duur. Toen kwamen we bij een soort bungalowpark aan, ik maakte een gesprekje met de eigenaresse, waaraan ik vertelde dat we backpackers waren en ons budget 40 dollar per nacht is pp, wat ook al iets ruimer was maar we hadden een zware behoefte aan comfort. Dit was te wienig, en we gingen weg, zaten voor de ingang en rusten uit. Toen plots de eigenaar aankwam met een glas drinken, en zei we gaan het voor jullie regelen jongens! Geweldig! We waren met stomheid geslagen en liepen mee naar ons appartement, hier zouden we heerlijk tot rust komen.

De volgende dag namen we afscheid en besloten we te liften naar Melbourne, dit zou zo'n vier uur reizen zijn. We maakten een bordje en daar stonden we voor het eerst langs de weg vragend om een lift. Er stopte een rode auto, een Holden. De eigenaar van het bungalowpark stapte uit, en moest naar Melbourne! Zodoende was onze lift een feit!
We stapten in bij deze ex-nascar coureur en reden een nieuw avontuur tegemoet!