Week 14: Wollongong, Kiama, Bellambi

Al vroeg in de ochtend nam ik de trein naar wollongong. Niet wetende waar ik terecht zou komen. Ik verliet de trein en liep in de richting van het centrum
Onderweg vragen naar het welbekende informatiecentrum, deze vond ik al snel en vanuit daar belden ze naar de enige 2 hostels in wollongong. Keiraleigh house zou het worden, lekker goedkoop en op loop afstand.

Eenmaal daar aangekomen was het als thuiskomen, vriendelijke mensen, en een prachtige locatie in een oud ziekenhuis, dit kon je er niet meer aan terug zien overigens. De tuin was aangekleed met veel kleur, en veel banken waar je kunt ontspannen. Het begin van mijn reis hier was perfect, ik voelde me meteen thuis, en boekte voor een week.

De eerste dag ging ik meteen de oceaan in, na een aantal dagen zonder oceaan was het heerlijk om er weer in te duiken, de golven waren hier hoger en de oceaan krachtiger. Verfrissend tot en met.

Ik leerde veel nieuwe mensen kennen in de eerste paar dagen daar. Er was een vrouw, jude die regelmatig boodschappen deed en voor ons kookte. De heerlijkste maaltijden heb ik daar gegeten. Een fijne ervaring in een land zo ver bij ons vandaan.

Die avond ging ik met een aantal " nieuwe" vrienden mee naar een pokertournooi, ik zat nu echt in het australische leven, enkel en alleen aussies om mij heen. Dit was een goede ervaring, en ik besloot hier meer van te willen ervaren, die avond bedacht ik om een couchsurf account aan te maken, maar daarover later meer.

Terwijl ik dit typ zit ik in een binbliotheek in Melbourne, stukje verder op de reis, ik hoop mijn blogs bij te kunnen werken. Fotos's komen er later bij want ik heb hier niet de juiste middelen.:)

De volgende dagen in wollongong waren geweldig, ik heb nog een aantal dagen gewerkt voor ovenachting. Dit was mooi mee genomen. Ook veel mensen leren kennen in de periode daar, echt een moment om even tot rust te komen vanuit de drukte van de stad.

Ik bezocht het plaatsje Kiama, een ydillisch plaatsje ten zuiden van wollongong. Zoek het maar eens op google op.

Ook in wollongong had ik de bibliotheek ontekt, zodoende kon ik mijn blogs bijwerken, en mijn couchsurf account aanmaken.

Het idee leek me prachtig, gratis overnachten bij een Australisch gezin.
Spannend was het idee ook zeker, maar doordat ik er achter kwam dat je mensen zelf kunt beoordelen en kunt benaderen zat ik er niet zo over in.

Ik besloot een berichtje te sturen naar Monica, net als mij werkzaam in de zorg, en moeder van drie kinderen, leek me ontzettend betrouwbaar.

Ze reageerde al snel en ik kon langs komen, voor de duur van drie nachten, want zo dacht ik dat zou voldoende zijn.

Zo gezegd zo gedaan, ze haalde me op bij het hostel en was meteen vol op aan het praten, het klikte direct, en we gingen op weg naar haar huis in Bellambi. Ze hadden een hond genaamd Jaffer een gaaf beest. In het huis kreeg ik mijn eigen kamer, geweldig, en ik werd overvallen door de australische vriendelijkheid, eten hoefde ik zelf niet te kopen, ik kon gewoon mee eten! Alles wat van hen was was ook van mij. Een prachtig gegeven; thuis ook onze bank maar aanbieden? Ruimte zat immers;).

We praten over onze levens en hadden daarin veel raak vlakken, ruim denkendheid. Iets later kwamen haar zoons en dochter thuis, ik stelde me voor en het was of ik er altijd al was geweest.

De komende dagen besloot ik wat terug te doen voor deze ongekende vriendelijkheid. Ik maaide het gras, deed de afwas, voordat ze thuis kwamen van werk en school. Want ik was immers nog steeds de backpacker, al voelde dat in deze niet meer zo.

Na het werk, gingen we elke dag zwemmen, en surfen, een heerlijk einde van de zonovergoten dag. In de avond volgde er een vuur, of bad, of werd ik meegenomen naar de film of bar. Ik bood aan mijn eigen dingen te betalen, anders werd het echt te gek..

Mooi om te zien dat er wat dat betreft weinig verschillen zijn in het gezinsleven. Alleen is het hier een stuk relaxter, niks moet alles mag, op blote voeten naar de winkel? Prima. Niemand kijkt er van op. Heerlijk om op die manier het leven te ervaren.

de dingen waar ik me tijdens de reis het meest over verbaas zijn vooral de mensen, natuurlijk zijn de mensen in friesland ook goed, maar wat ik zelf vaak merk is dat we bevooroordeeld zijn, iets wat jammer is want op die manier laten we mensen niet dichtbij ons komen, en geven we ze niet de kans die ze verdienen. Hier merk ik dat een ieder er toe doet, en niemand er alleen voor staat. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar die heb je overal.

Op een gegeven moment vroeg ik, hoe lang mag ik hier blijven, blijf zo lang als je wilt was het antwoord. Ik besloot te blijven tot Aj zou arriveren dit is ongeveer een week vanaf het moment dat ik in Bellambi aankwam.

We hebben veel gepraat over onze culturen en verschillen en overeenkomsten daarin, ik denk dat op deze manier je het best kennis maakt met de typische australische cultuur. Oke het zijn niet de aboriginals, maar daar had ik het denk ik ook niet zo lang bij uit gehouden.

1 Avond ben ik nog even terug gegaan naar het hostel omdat Andries een vriend uit Kollum hier ook verbleef. Was zeer gezellig, en omdat ik er volgende week met Aj ook zou terugkeren besloot hij nog een nachtje bij te boeken.

Het afscheid nemen van de familie vond ik lastig want ik zekere zin wist ik dat het afscheid voor altijd was. Maar je weet het niet, het kan soms raar lopen in het leven.

Die zondag nam ik afscheid, om op weg te gaan naar Sydney international airport waar ik een vriend uit mijn vaderland zou ontmoeten, Welkom in Australie Auke Johan. We gaan een mooie tijd tegemoet, op dat punt zat ik precies op de helft en hij op het begin.

Ik hoop de blog later nog aan te vullen met foto's voor nu weltrusten en hopelijk tot snel!