Week 8, 9 en 10: Port Macquarie

Wederom onderweg zonder te boeken, geen zorgen aan onze hoofden, geen verplichtingen, geen stress. Zo moet het reizen zijn, als een avontuur zonder echte bestemming, een reis waarvan je van te voren een beeld kon vormen, maar wat ter plaatse een compleet ander beeld werd.

We kwamen aan in Port, nog niet wetende dat deze plaats onze thuisbasis zou worden voor de komende 3 weken! We stapten uit de bus en zagen een man staan met een bord waarop stond " Beachside Backpackers" vluchtig vroegen we of er plaats was en de man zei: " yeah man come with us, no worries" . We waren meteen verkocht aan deze houding, die overigens wordt gedeeld door vele Aussies. Een levenstijl waar je u tegen zegt, zo vrij, zo bevoorrecht. En wij voelden ons precies zo. Een verademing, zo kun je het zeker noemen. Ik vroeg of mijn surfboar ook mee kon, dat kon, maar ik moest wel even wachten tot er iemand kwam met geschikt vervoer om mij mee te nemen. Normaal gesproken was er een busje, maar deze had er de brui aangegeven en besloten om voor even een pauze in te gelasten. Goed. Johnny ging mee, en ik bleef wachten met mijn kanarie gele surfboard. Tijdens het wachten gebeurde er iets onwerkelijks. Ik keek boven me en de hemel was vol met wat op het eerste gezicht vogels leken, maar toen ik beter keek, vleermuizen bleken te zijn! Honderden flying dog's vlogen boven me, en ze waren gigantisch, ademloos volgde ik hun vlucht. Geen moment bang, alleen maar genietend van deze ervaring. Plots stopte er een auto, een op het eerste gezicht italiaanse dude stapte uit het voertuig. " your'e coming with me" he said, okay i responded.
Met moeite kregen we mijn board in de auto, maar het paste perfect. Onderweg vertelde de italiaan me van alles, een prima kerel, erg druk maar ik wist meteen dat het goed was.

We kwamen aan bij het hostel, Johnny stond me al op te wachten. We installeerden ons in onze kamer en we gingen naar buiten waar een grote stam tafel was, en mensen dronken en lachten, een goede sfeer, waar we meteen maar indoken. Ook vroegen we direct aan de eigenaar of we evetueel een baantje konden doen in zijn hostel. Dit kon, hij zei ons, als jullie twee uren werken, krijgen jullie van mij een gratis nacht. Wel even zelf bij houden hoe lang je werkt. Dan komt alles goed. Na dit alles gingen we voldaan slapen.

De volgende dag was een mooie, de zon scheen het strand lag letterlijk om de hoek. We gingen zwemmen, heerlijk om het zilte water in te duiken, koud in eerste instantie, maar na een minuut of vijf als een warm bad. We maakten kennis met onze room mates. Een gebruik wat altijd hielp om snel contact te maken, en beleefd als we zijn schudden we iedereen meteen de hand en houden het standaard praatje, met welgemeende intresse.

Dit hostel had alles te bieden wat wij als reizigers nodig hadden, in heel australie is er naar mijn ervaring niet een betere. We hadden beschikking tot wi-fi, een computer, fietsen, surfboards, pooltafel, tv, films, douches, en we konden wijn kopen door een donatie te doen. Werkelijk nergens in heel australie zul je dit vinden. Top! Het doneren van geld voor wijn was inventief, want om alcohol te mogen verkopen moet je een liscentie hebben, wat op jaarbasis vele Australische dollar's kost.
Door het vragen van een donatie, is het eigenlijk een gift, en geven mag zoveel je wilt. We hebben hier vaak dankbaar gebruik van gemaakt, en zijn nu volleerde rode en witte wijn drinkers, goedkope bocht maar voor ons een heerlijk goedje.

Onze eerste werkdag brak aan, we gingen Jonathan en Jess, zij woonden samen met eigenaar Nicheal in het hostel, en Giovanni de italiaan. Helpen met hun tuin project, het doel was om het een aangename omgeving te maken voor ons backpackers. Er werd gras gekocht wat we er ter plekke in legden. John bleek een tot nog toe onbekend talent te hebben voor het straten van tegels, een tegelpad werd gelegd, waar naar alle waarschijnlijkheid menig backpacker over zal wandelen, en wat er over 20 jaar nog zal liggen. Het was een warme dag, we hadden licht ontbeten, maar waren blij verast dat ons een maaltijd werd aangeboden, en verfrissende drankjes. Nadat we zo'n vier uur hadden gewerkt vonden we het genoeg, we werden bedankt door onze nieuwe vrienden, ze waren onder de indruk van onze werklust en ons hollandse vakmanschap. Een verfrissende welverdiende duik in onze grote liefde de oceaan volgde.

In de avond werd er gefeest en gelachen, spelletjes werden gespeeld, mensen voelden zich thuis, en wij ook, we besloten dat we de komende weken in dit hostel zouden verblijven. En ook besloten we elke dag een gezonde maaltijd te koken. Al snel werden we hierin bij gestaan door Astrid, een frans meisje met een geweldige kook kunst. Samen gingen we naar de winkel om producten te kopen, we spraken af dat wij haar eten betaalden, en dat zij het zou koken, door de weken heen groeide ons kook clubje elke dag, tot er iemand zijn weg vervolgde, allen tijde waren we met vijf a zes mensen, en als er wat over was zeven omdat we andere mensen ook iets lekkers gunden.

Nu ik het over delen heb, even een korte impasse, hier als backpacker, is alles wat we bezitten van elkaar, alles wordt gedeeld. Eten, wijn, douche benodigdheden, kleding, echt alles wat je maar kan bedenken. Iedereen is vredelievend voor elkaar, maakt iemand thee is het nooit alleen voor zichzelf. Delen wat een mooie ervaring, iemand vond mijn t-shirt mooi, ik bood aan dat hij hem mocht hebben. Waren we aan het eten en iemand vroeg, wat eten jullie? Proef maar, of pak een bord. Dit is wat het reizen zo uniek maakt, het waken over elkaar, zelfs de mensen die eerst in hun schulp zitten eruit halen en betrekken in de groep, niemand staat er alleen voor, niemand is anders. Iedereen is gelijk, zei het met kwaliteiten, talenten die varieren. Zoveel liefde, zoveel gelijkgestemden, zoveel komma's in mijn verhaal..:P Maar echt dit is een ervaring die goud waard is het laat je groeien als mens. En vooral nog meer geloven in de goedheid van de mens, kleur, afkomst, cultuur, het maakt niet uit. We maken hetzelfde door en delen dat met elkaar. Een zeer belangrijke levensles. Iets wat we mee nemen voor de rest van ons leven.

Goed, verder met onze reis! We kwamen terecht in een dagelijks ritme, want hoe gek het ook klinkt, sleur is gezond. Vroeg op staan, soms helderder dan andere dagen, beginnen met een ontbijtje, een potje pool.
Daarna besluiten of we vandaag werken willen, zo ja, zoeken naar een klus wat in onze ogen gedaan moest worden, de eigenaar vond het prima, hij was niet het werk type. Na het werken zwemmen. Daarna naar de winkel voor het eten. De afwas, en dit alles met constante gesprekken met reizigers. Een heerlijke vrije manier van leven.

We deden " hike's" naar de vele stranden van dit mooie plaatsje, zagen nieuwe rotsformaties, nieuwe diersoorten. Denkend aan salamanders, hagedissen. Eentje zat klem onder Johnny zijn voet. Vogel's, insecten.

Tijdens het werken werd ik verrast door een beet van een spin, op de gok ging ik verder met werken, en het bleek een niet giftig exemplaar te zijn, want ik voelde me prima.

Het surfen was een echte uitdaging hier. De golven waren metershoog, en we waren blij dat we de branding door waren en daarna na vele malen door de oceaan heen en weer te zijn geschud, onze opstanding op het surfboard te kunnen maken. Meestal lukte dit 2 a 3 keer waarna we op het strand terechtkwamen en hetzelfde nogmaals moesten doorstaan.

U als lezer hebt al in de gaten dat we hier veel hebben beleefd, ik typ nog even verder, want voor ons is deze tekst een logboek voor later, lees gerust mee en verwondert u over onze ervaringen.

We deden barbeques aan het strand, ik weet niet of ik het al eens heb verteld, maar langs de gehele kustlijn zijn bbques waar je gratis gebruik van mag maken, een sprookjesachtig geheel. Drankjes, eten, zon, zee, strand, en vooral goed gezelschap.

Vrienden maken we veel, ook doordat we geintreseerd zijn in een ieders verhaal, en welgemeend enthousiast zijn. Mensen voelen zich bij ons snel op hun gemak, waardoor we al gauw bevriend raken, weliswaar voor een aantal dagen, weken. En wellicht voor een leven.

In de nacht was er altijd een film moment. Met een kleine groep namen we plaats en keken oude klassiekers als Pulp Fiction, Groundhog day, Shooter en vele andere. Zelfs waren John en ik zo fanatiek om s' nachts de wekker te zetten om een voetbal wedstrijd te streamen. El classico, Feynoord - Cambuur, Arsenal - Dortmund.

Halloween! Voor het eerst in ons leven maakten we deze commerciele feestdag mee. We werden besprenkeld met een rode chocoladesaus waardoor we eruit zagen als een soort van zombie's. Luguber want het leek levensecht. Mensen in de kroeg kwamen naar me toe en verwonderden zich of ik niet echt gewond was. Een grappige ervaring, halloween. Weer iets om van het lange lijstje levenservaringen te schrappen.

In de weken die volgden raakten we dicht bevriend met de langere verblijvers in het hostel. Waarschijnlijk vrienden voor altijd. Standaard rituelen namen vaste vorm aan, als gesprekkjes en klagen over het mooie weer, (knipoog). Maar vooral hadden we veel lol met elkaar.

Over het weer gesproken, we maakten hier een wreed natuur verschijnsel mee. De lucht werd donker, wind zwelde aan. De hemel opende zich en hagelstenen als golfballen vielen naar beneden. Dwars door het oude dak van de veranda, een heftig verschijnsel, wat wij binnen veilig konden aanschouwen.

Nog een grappig weetje over de eigenaar van het hostel; Nicael Holt, een naam om te googlen. Zo word er een film over zijn leven gemaakt. Dit omdat hij het geniale? Idee kreeg om zijn leven op Ebay te verkopen.
Het hield in dat iemand zijn identiteit voor 2 maanden over nam, bij hem in de leer ging om zijn skills te leren, ook kreeg de bieder al zijn vrienden erbij, evenals een paar scharrels. Een idee wat hem wellicht in de toekomst een figuurlijk rijk man maakt, want geld maakt je natuurlijk niet echt rijk. Maar goed een grappig verhaal, en misschien hebben wij een celebrity in wording ontmoet.

Er arriveerde een nieuwe markante engelsman, Nick. Meteen sinds de ontmoeting werden we bevriend. Hij had een auto en wou met ons wel naar de Blue Mountains en Sydney reizen. Een nieuw reisplan was geboren.

John als je het verhaal kan aanvullen, graag, ik ben een beetje uitgetypt.. Lezers bedankt voor het lezen en tot blogs!