Week 13: Sydney

Vanochtend stonden we vroeg op, dit was de dag dat Johnny ons zou verlaten. En Nick en Ik, op weg gingen naar ons nieuwe hostel in Bondi beach. John zijn vlucht was later op de dag dus hij ging met ons mee op weg naar Bondi.

We namen de metro, vanuit king's cross. Lichtelijk zwaar bepakt. Het is toch altijd weer een mooi moment om onderweg te zijn met je huisje op je rug.

Vanuit sommige plaatsen is het moeilijker, omdat je zoveel herinneringen hebt. Maar vanuit sommige is het makkelijk, omdat je toe bent aan een nieuw deel van je reis.

Ons huisje is onze backpack, hierin zit alles wat we nodig hebben om te overleven. Van kleding tot slaapzak, van toilet tas tot handdoek. Van boeken tot prularia. Levensmiddelen, noodles een onmisbare bron van energie. Voodat John zou gaan heb ik mijn huis lichter kunnen maken, ik heb een goede 2 kilo aan spullen die ik niet meer nodig had mee gegeven om het in Kollum terug te zien.

Het was een prachtige dag met veel zon, dan is lopen met de pack iets minder aangenaam, maar gelukkig reizen we relaxed en nemen we zo nu en dan de nodige pauze. Na een te lange rechte weg kwamen we aan bij ons nieuwe hostel, we namen onze intrek in ons prachtige hostel, zonder gemeenschappelijke ruimte. Maar met de nodige vriendelijke mensen, die je in elk hostel kunt vinden.

Nadat we onze backpack's achter hadden gelaten, besloten we om nog even wat te gaan drinken. Waarna het moment dichterbij kwam om afscheid te nemen. Toen het moment daar was, was het vreemd om afscheid te nemen op een station in Sydney. Het was als in een film, we keken nog eenmaal achterom en daarna gingen we onze eigen weg, en john ging zijn lange heel erg lange terug reis aan.

Het zou hem anderhalve dag kosten om thuis te komen, dat was het waard, want thuis wachtte een nieuwe toekomst op hem samen met zijn geliefde. Het ga je goed en we zien elkaar weer in onze thuisbasis Kollum!

Mijn reis ging verder in Bondi beach, het meest bekende en ook meest verraderlijke strand in Australië, dit is omdat veel reizigers, vers vanuit het vliegtuig de oceaan trotseren, om vervolgens te worden mee gezogen in een rip (stroming onder water) en jammerlijk verdrinken. Of als ze geluk hebben worden gered door de bekende life guards. Ik was gelukkig voorbereid op deze stroming en trotseerde het water alsof ik er in geboren was.

Het strand is overal in Australië een welkome afwisseling in de dagelijkse sleur van het reizen, sleur die figuurlijk is natuurlijk.

Bondi was ook de plaats van imposante rots partijen en prachtige kustlijnen.

Ik zou er drie nachten verblijven waarna we naar Central Sydney gingen om het nachtleven van Sydney te beleven.

Central. Een imposante stad waar ik nu deel van uit mocht maken.
Omdat ik met een engelsman reisde wist hij direct te goedkoopste kroegen te vinden, pints voor 3 dollar. Top, ik had deze zelf nooit gevonden!

Hier namen we de zogenaamde " free tour" dit hield in dat we in hartje stad op zoek gingen naar een man of vrouw met groen t-shirt. We vonden hem bij een plein, we moesten even wachten op meer medestanders waarna onze gratis tour door het centrale deel van de stad begon. Hij vertelde op een leuke ietwat sarcastische manier over de boeiende gebouwen en geschiedenis van Sydney. Wij waren geboeid en besloten de hele tour mee te doen. We kwamen langs alle bewonderenswaardige plaatsen. De tour bleek een succes, en aan het einde kon je een gift doen zodat de beste man toch nog wat verdiende, een aardig loon zo bleek want de mensen waren gul. Een gouden idee zo'n gratis tour.

Het regende de dag na de tour, ja u leest het goed, regen in sydney, wie had dat gedacht. Regen weerhield mij om soepel op mijn flipflop's thong's of gewoon slippers te lopen. Want slipperig was het geworden. Ik bleef goed overeind, maar besloot dat de stad niet langer aan mij besteed was, en in de wetenschap dat ik er toch terug zou keren besloot ik de volgende dag te vertrekken.

Ik pakte de kaart en keek naar de plaatsen rondom Sydney. Wollongong, ik zag het staan de naam klonk leuk, de stad lag aan zee, en was voor zover ik wist te bereiken per trein. Daar moest ik heen besloot ik. Zonder ook maar iets op te zoeken, of een hostel te boeken zou ik gaan reizen.

Avontuur ligt in het verschiet, het onbekende wacht, neem de gok en ga ervoor.

Tot blogs!