Week 3.5: Airlie Beach

Een relatief korte busrit bracht ons naar het tot dan toe voor ons onbekende plaatsje Airlie Beach. Later hoorden we dat deze plaats de plek is voor de Australiers zelf om hun vakantie te vieren. We stapten uit de grehound rond het middag uur.
Johnny moest even naar het dichtsbijzijnde toilet, toen ik plots een jongeman zag staan met een bordje waarop vermeld stond: Hostel, Backpackers by the bay. Heel toevallig hadden we in ons vorige hostel een tip gekregen om dat hostel te gaan bezoeken. Na een kort gesprek zaten we in de bus richting een nieuw hostel! We waren tot nog toe steeds zonder iets te regelen gaan reizen, en dit pakte elke keer erg goed uit.

Eenmaal in het hostel kregen we een redelijke kamer aangeboden. En gingen we voldaan met een biertje rusten in de hangmatten met uitzicht over de baai. Een top locatie tegen een prima prijsje.

We besloten ook om meteen een trip te boeken naar het "Great barrier reef"
Waarschijnlijk een van onze mooiste trips ooit. De eerste nacht gingen we vroeg naar bed, want de wekker noteerde die volgende ochtend zes uur.

Wakker worden! De trip naar het reef zou beginnen. We keken naar buiten, er hing een zeer onheils spellende lucht. Grijs en donker.
Dit was een slecht begin, want we keken al sinds ons aankomen uit naar dit avontuur! Snel ontbijten, de bus stopte bij ons hostel en bracht ons naar de ferry, ook wel bekend als veerpont of boot. Eenmaal op de imposante ferry, vertrokken we voor een twee uur durende tocht naar het reef, het weer veranderde als een donderslag bij heldere hemel, de zon verscheen en onze gezichten vertoonden plotseling hetzelfde aangezicht. De dag kon nu echt beginnen. Onderweg werden we in de watten gelegd met gratis koffie en ontbijt! We deden ons meermalen tegoed aan dit wonderlijke verschijnsel, want ondanks alles blijven we nederlanders. We kwamen aan bij het reef. We sprongen als jonge honden van boord, deden onze pakken aan, en onze snorkel benodigdheden om. Daarna dompelden we onzelf onder in het helder blauwe water. We zagen meteen honderden vissen, kleuren van het majesteuze koraal rif, prachtig! We snorkelden, dronken per ongeluk zee water door onze lucht buis, heerlijk! Proestend kwamen we boven waarna we verder doken, foto's makend, ademloos kijkend naar het onderwater schouwspel. Wat een wereld, wat een schoondheid! Een haai zwom onder ons door, we wilden hem aaien, een nemo zat in een annemoon, ik wilde hem nader onderzoeken, vissen in allerlei kleuren, soorten en maten, dit was werkelijk voor ons allebei het mooiste wat we ooit mochten aanschouwen. En we kregen er maar geen genoeg van, honger en dorstig kwamen we boven, we aten snel onze maaltijd en dronken verse koffie en heerlijk koud water. Pakken aan en gaan! Plons, daar gingen we weer, persoonlijk zou ik hier wel willen wonen, maar omdat ik helaas niet in staat ben onder water te ademen zal dit er nooit van komen, in de wetenschap dat we dit hebben mogen mee maken, kunnen wij voor altijd voort genieten op dat gene wat we hebben gezien. Voldaan en moe gestreden gingen we terug op de ferry. Na dromend over iets unieks, pratend over zoiets onwerkelijks.

Terug in het hostel, raakten we aan de praat met onze hostel genoten, Enrico was hier een van, een italiaan die we in Cairns hadden ontmoet, hij was woonachtig in Australie, maar door een vreemd toeval had hij in dezelfde plaats als ons pech gekregen met zijn auto, en hetzelfde hostel als ons gekozen om te verblijven. Een prima kerel. Verder ontmoetten we James een engelsman die we later in ons verhaal wederom tegen komen.
Glenn een redelijk gestoorde schotse australier, Adam een eerlijk en oprechte jolige engelsman, Lauren een rondborstige dame, zeer direct en oprecht aardig. En nog een aantal andere personen. We hadden een gezellige groep en het leek alsof we al jaren bevriend waren. Eveneens een mooie ervaring, zoveel gelijk gestemden samen. Het bier vloeide rijkelijk die avond, en na een zeer mooie dag gingen we voldaan slapen.

Airlie Beach was een beetje ons nieuwe thuis geworden, compleet met familie en vrienden, en een heerlijke temperatuur. Maar onze reis moest verder gaan. Agnes water/ 1770 zou onze volgende bestemming worden.